Stara kanapa

Diego

nie doczekał się przeprosin .

zaczął symulować . - ałł moja głowa ...ałł ratunku yo muerto ! - gdekał .

Roberta

Popatrzyłam na niego - Diego w porządku ? - zapytałam podchodząc do niego

Diego

umieram . - wyszeptał i dalej kontunuował koncert .

Roberta

Diego nie udajesz ? - zapytałam i popatrzyłam na niego - A i zapamiętaj że przy mnie nie ma słowa umieram

Diego

nie udaję . - skłamał . - ałł ... ratunku ... yo muerto aaa ... - darł struny głosowe .

Roberta

Ay Diego, przecież przed chwilą nic ci nie było - stwierdziłam i usiadłam obok niego

Diego

ałł bądź obok mnie ... ja nie chcę umierać sam ... ałł . - wzdychał .

Roberta

Ay Diego - powiedziałam i popatrzyłam na niego - od bólu głowy nikt jeszcze nie umarł - stwierdziłam

Diego

ałł moja noga ... ałł moja ręka ... ałł moje ... SERCE . - wygrubił ostatnie słowo , by Rob zrozumiała , że tym buziakiem Go zraniła .

Roberta

Ay Diego, zaraz się okaże że cię wszystko boli - powiedziałam i popatrzyłam na niego - Nie było trzeba z murka spadać

Diego

moje SERCE . - darł się i patrzył ze zdenerwowaniem i smutkiem na Rob .

Roberta

Ay Diego - powiedziałam cicho i pocałowałam go - teraz ci lepiej ? - zapytałam po chwili

Diego

dalej leżał i ją przytulił . - nawet nie wiesz , jak bardzo Cię kocham i jaka jesteś dla mnie ważna ... - wyszeptał .

Roberta

Diego, to wszystko było udawane prawda ? - zapytałam i popatrzyłam na niego

Diego

chciałem Ci dać do zrozumienia , że kocham Cię nad życie . - powiedział i usiadł , przytulając ją . - nie złość się .