Kanapa

Diego

nie . - powiedziałem . - on jest dla Ciebie i będzie dla Ciebie . - pocałowałem ją w policzek i odwróciłem głowę .

Roberta

Uśmiechnęłam się i popatrzyłam na pierścionek - Jest śliczny, ale nie wiem czy ci potrafię wybaczyć to że mnie okłamujesz na każdym kroku - powiedziałam

Diego

ale Roberta , ja Cię nie okłamuję ... na prawdę się źle czułem ... - powiedziałem ze spuszczoną głową .

Roberta

I nagle ci przeszło ? - zapytałam ironicznie

Diego

Roberta , nie czuję się dobrze teraz , głowa mnie boli , ale wczoraj miałem gorączkę ... przez noc przechodzi ... - westchnąłem i złapałem ją znów za rękę .

Roberta

Popatrzyłam na niego - Przez noc ci niby przeszło ? Jakoś trudno w to uwierzyć i nie zachowujesz się na chorego - dodałam

Diego

ale Roberta ... nie jestem chory , tylko nie czuję się najlepiej ... - westchnąłem .

Rosalie

czytała

Roberta

Diego znowu mnie bajerujesz ? - zapytałam

Diego

nie . - powiedziałem . - Roberta uwierz mi ... może już nie zechcesz ze mną być , ale chociarz mi wybacz i uwierz ...

Roberta

Diego ja ci chcę wierzyć, ale nie wiem czy potrafię - powiedziałam

Diego

ajj ... - westchnąłem i znów ją złapałem za ręce . - Roberta ... ja Cię kocham ...

Roberta

Diego, ale naprawdę nie wiem czy potrafię, cały czas mnie oszukujesz

Diego

nie oszukuję Cię ... - powiedziałem po raz enty . - mówiłem Ci już ...

Roberta

Sama nie wiem kiedy mówisz prawdę a kiedy kłamiesz - stwierdziłam